سیستم اعلام حریق یا اعلان حریق، بخش دیگری از مجموعه سیستم های حفاظت الکترونیک است که با توجه به اینکه رابطه مستقیمی با حفظ جان انسان ها دارد از اهمیت فوق العاده ایی برخوردار است.

از همین رو در همه جای دنیا و منجمله در ایران دستورالعمل های در زمینه انتخاب و نحوه نصب این سیستم ها تدوین شده و همه ساله نیز بروز می شود.

بر اساس دستوالعمل سازمان نظام مهندسی ساختمان کلیه ساختمانهای مسکونی دارای بیش از ۱۰۰۰ متر مربع مساحت یا پنج طبقه و همه ساختمان های دارای کاربری تجاری و عمومی باید از سیستم اعلام حریق استفاده کنند.

بر اساس همین دستورالعمل کلیه فضاهای بالاتر از یک متر مربع (غیر از حمام و دستشوئی) باید به حسگر دود مجهز شوند.

انواع سیستم اعلام حریق

این سیستم به دو دسته کلی معمولی یا کانونشنال (Conventional)  و آدرس پذیر (Addressable) تقسیم می شوند.

سیستم های کانونشنال قابلیت شناسائی یک منطقه (Zone) را دارند در حالی که سیستم های آدرس پذیر می توانند تک تک قطعات سیستم را شناسائی کنند. بعنوان مثال اگر یک ساختمان را در نظر بگیریم، در سیستم اول از روی اطلاعات کنترل پنل فقط می توانیم آپارتمانی را که آلارم داده تشخیص دهیم در حالی که در سیستم آدرس پذیر می توانیم بفهمیم که کدام قطعه آلارم داده است! این به این معناست که با سیستم آدرس پذیر بطور دقیق می توانیم به محل بروز احتمالی حریق آگاه شویم در صورتی که با سیستم معمولی فقط منطقه یا زون حریق شناسائی می شود.

سیستم های اعلام حریق بدون سیم یا وایرلس نیز وجود دارد که با نظر کارشناس می توان در برخی موارد از آنها استفاده نمود.

خانه هوشمند رشت- خانه ی هوشمند - خانه هوشمند الفا- -خانه هوشمند- اخذ نمایندگی خانه هوشمند